Ποιό είναι το μυστικό της μεγάλης πυραμίδας του Χέοπα! (Video)

Τα καλά κρυμμένα μυστικά της Πυραμίδα του Χέοπα έρχονται στο φως. Η πυραμίδα δεν ήταν τάφος. Τι υπήρχε στην κορυφή της; Σε τί χρησίμευε; Τι ακριβώς ήταν η πυραμίδα; Οι αποκαλύψεις θα σας εκπλήξουν!  

Σύμφωνα με μια μελέτη από αρχιτέκτονα Miguel Perez Sanchez μια σειρά μετρήσεων στην Μεγάλη Πυραμίδα μας δίνει τους αριθμούς π και e. Επίσης υπάρχουν πολλές αναφορές και συνεχείς σχέσεις με το αστέρι Σείριο.

Όλα αυτά δίνουν μια νέα προοπτική σε ένα, τουλάχιστον, από τα πολλά μυστικά που μένουν, ίσως, να αποκαλυφθουν.  

Ως γνωστόν, η πυραμίδα είναι κόλουρη, δηλαδή της λείπει το πάνω μέρος -όπως συμβαίνει στις περισσότερες γνωστές πυραμίδες του κόσμου. Οι ερευνητές ανακάλυψαν τι βρισκόταν στην κορυφή της πυραμίδας. Μία σφαίρα.

Όπως προτείνεται από τον Pérez-Sánchez, η σφαίρα που ήταν τοποθετημένη στην κορυφή της πυραμίδας συμβόλιζε το μάτι του Ώρου και είχε διάμετρο 2.718 βασιλικές πήχες (2,7 μέτρα), η οποία είναι σε ακριβή σχέση με τον νεπέριο αριθμό e (2,71828).  

Η σφαίρα είχε τοποθετηθεί ως λατρεία στον Ήλιο και τον Σείριο, το πιο λαμπρό αστέρι στον ουρανό, που συνδέθηκε με την Ίσιδα.   Πολλοί υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη πυραμίδα ήταν ένα "εργοστάσιο" ενέργειας. Τελικά, φαίνεται να επιβεβαιώνονται.  

Ο Νίκολα Τέσλα είχε δοκιμάσει να φτιάξει ένα "αντίγραφο" της πυραμίδας.   Τα αποτελέσματα φαίνεται να δείχνουν πως η Πυραμίδα σχεδιάστηκε για να μεταδίδει ασύρματα ενέργεια σε πολύ μεγάλες αποστάσεις! 

Ανακαλύπτω

Το «στοιχειωμένο» UCLA και το εργαστήριο παραψυχολογίας (Video)

Τι ήταν ακριβώς και τι ερευνούσε το τμήμα παραψυχολογίας που στεγαζόταν στο Αμερικανικό πανεπιστήμιο UCLA;

Σε πρόσφατη συνέντευξή του καθηγητού Δρ Barry Taff, μας μεταφέρει πίσω στις χρυσές ημέρες, εκεί που ήταν κάποτε το εργαστήριο Παραψυχολογίας του UCLA. Ένα μέρος όπου ομοϊδεάτες του ερευνητές ήταν ελεύθεροι να εξερευνήσουν φαινόμενα όπως η πρόγνωση, τηλεκίνηση, ακόμα και ταραχοποιά πνεύματα (poltergeist!)

Ακούστε τι λέει ο Δρ Taff για την πραγματική σημασία της μελέτης της Παραψυχολογίας.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Χαμένοι θησαυροί: Καραβιές χρυσού και ιστορικά κειμήλια περιμένουν τους κυνηγούς της περιπέτειας!

Μια σειρά από ανεκτίμητης αξίας τεχνουργήματα έχουν θαφτεί, ξεχαστεί ή εξαφανιστεί από προσώπου Γης, κάνοντας τους λαούς που τα απώλεσαν να κλαίνε γοερά.

Λίγο ο πόλεμος, λίγο οι φυσικές συμφορές και άλλα γεγονότα και το κακό δεν αργεί να έρθει για τα κειμήλια που χάνονται στη λήθη του χρόνου.

Κάποια μάλιστα είναι τόσο καιρό εξαφανισμένα που μοιάζει πια λες και πρόκειται για μύθους και λαϊκές διηγήσεις, την ίδια ώρα που δεν αποκλείεται να έχουν βγει στη μαύρη αγορά και να περιλαμβάνονται πια σε ιδιωτικές συλλογές μακριά από τα αδιάκριτα μάτια αρχαιολόγων και κοινού.

Άλλοι πάλι θησαυροί λέγεται ότι έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, αν και σίγουρος δεν μπορεί να είναι κανείς και για τίποτα…

Η πόλη Παϊτίτι

Οι θρύλοι που περιβάλλουν τη μεγαλοπρεπή πόλη των Ίνκας πολλοί και τρανοί, με τον μύθο να τη θέλει το μέρος όπου έκρυψε ο πολιτισμός όλο του τον χρυσό για να τον γλιτώσει από τα χέρια των λευκών επιδρομέων. Εξαιτίας της δύσβατης τοποθεσίας της στις Άνδεις και του γεγονότος ότι μοιάζει με μύθο, η πόλη έγινε προοδευτικά συνώνυμη με το μυθικό Ελ Ντοράντο.

Πλέον είναι το ίδιο πράγμα, ένα μυθολογικό μέρος που ο τυχερός εξερευνητής θα συναντήσει δηλαδή αμύθητα πλούτη και πρωτόγνωρα αποθέματα χρυσού. Οι κυνηγοί θησαυρών έχουν οργώσει τις ζούγκλες του Περού και έχουν εντοπίσει αρκετές ενδείξεις σε απομονωμένους οικισμούς της περιοχής, που στο μυαλό τους μετατρέπονται σε αποδείξεις ότι εκεί βρίσκεται η μεγαλοπρεπής Παϊτίτι…

Το περιδέραιο Πατιάλα

Ένα σπάνιας ομορφιάς και αξίας κόσμημα, σχεδιασμένο από τον οίκο Καρτιέ το 1928, δόθηκε δώρο στον μαχαραγιά σερ Μπούπιντερ Σινγκ το 1928. Με πέντε σειρές από διαμάντια, 2.930 τον αριθμό, και διακοσμημένο με ρουμπίνια, ζαφείρια και άλλα πολλά, το κολιέ είχε στολίδι το έβδομο τότε μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου, ένα κίτρινο πετράδι 234,6 καρατίων. Το μυθικής αξίας κολιέ εξαφανίστηκε το 1948 και ο τελευταίος που το φόρεσε ήταν ο γιος του μαχαραγιά.

Το περιδέραιο βρέθηκε στα χέρια του αντιπροσώπου του οίκου στο Λονδίνο κάπου μισό αιώνα αργότερα, αν και το κεντρικό διαμάντι (αλλά και τα ρουμπίνια) έλειπε. Οι φήμες θέλουν την οικογένεια του μαχαραγιά να το διαμέλισε για να πουλήσει το τεράστιο διαμάντι, το οποίο αποτελεί ακόμα και σήμερα το άγιο δισκοπότηρο των κυνηγών θησαυρού, μιας και η αξία του εκτιμάται στα 20-30 εκατ. ευρώ…

Το Μαονένιο Πλοίο

Όταν ένα πλοίο ναυαγεί σε βάθη απύθμενα, μόνο εύκολο δεν είναι να βρεθεί. Αν και στην περίπτωση του Μαονένιου Πλοίου, το πράγμα μόνο έτσι δεν είναι, καθώς δεν ναυάγησε στα ανοιχτά ούτε σε δύσβατες περιοχές, αλλά στο λιμάνι της αυστραλιανής Βικτώριας, κάτω από τους αμμόλοφους!

Το θρυλικό πλοίο της μυστικής πορτογαλικής αποστολής για την εξερεύνηση της Αυστραλίας ναυάγησε στα νοτιοδυτικά της πολιτείας Βικτώρια κάποια στιγμή το 1522, αν και εντοπίστηκε κάπου 350 χρόνια αργότερα, το 1847, από ντόπιους. Και τότε χάθηκε μαγικά!

Όλες οι πληροφορίες που το αφορούν είναι εικασίες και συμπερασμοί από διηγήσεις και θρύλους φαλαινοθήρων και γηγενών και ενώ κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει την ύπαρξή του, δεν μπορεί επίσης και να την αμφισβητήσει.

Αν το Μαονένιο Πλοίο υπήρξε, τότε ενδέχεται να είχε στα αμπάρια του αμύθητους θησαυρούς από την άγνωστη ήπειρο, την ίδια ώρα που θα ανέτρεπε την εκδοχή που θέλει το «Endeavour» του καπετάνιου Κουκ να είναι το πρώτο ευρωπαϊκό πλοίο που έφτασε ποτέ στις ακτές της Ωκεανίας…

Το Κοινοβουλευτικό Σκήπτρο της Βικτώριας

Παραμένοντας στην Αυστραλία, το ιερό κειμήλιο της δημοκρατίας της πολιτείας Βικτώρια, σύμβολο άλλοτε του κοινοβουλευτισμού, εξαφανίστηκε ως διά μαγείας στις 9 Οκτωβρίου 1891. Παρά το γεγονός ότι όλες οι ενδείξεις έδειχναν τον μηχανικό της Βουλής, Τόμας Τζέφρι, και η αστυνομία βρήκε στο σπίτι του μια σειρά από πειστήρια, ο ίδιος δεν καταδικάστηκε ποτέ λόγω έλλειψης αποδείξεων.

Κάποια στιγμή κυκλοφόρησε η φήμη ότι το σκήπτρο το είχαν κλέψει μέλη της Βουλής και το άφησαν κατόπιν σε οίκο ανοχής της Μελβούρνης ως φάρσα, αν και η σχετική ομάδα έρευνας που συστήθηκε δεν βρήκε κανένα ίχνος του στους οίκους ανοχής της πόλης!

Παρά το γεγονός ότι η αξία του είναι περισσότερο συμβολική παρά πραγματική, η Βουλή της Βικτώριας προσφέρει πια αμοιβή 50.000 δολαρίων για την ανεύρεσή του. Κάτι που έχει κινητοποιήσει τους ντόπιους κυνηγούς θησαυρών, οι οποίοι θέλουν να ξαναφέρουν το χαμόγελο στον κοινοβουλευτικό βίο της πολιτείας…

Ο Χαμένος Ολλανδός

Ο περιβόητος θησαυρός στο ορυχείο του Χαμένου Ολλανδού φαντάζει σε κάποιους μύθος, αν και άλλοι έχουν χάσει τη ζωή τους αναζητώντας τον. Το χρυσωρυχείο πρωτοανακαλύφθηκε στη δεκαετία του 1840 στην -ιδιαιτέρως κατάλληλη για την περίσταση- Οροσειρά Δεισιδαιμονία της κεντρικής Αριζόνα από μια οικογένεια, η οποία ξαπόστελνε τον χρυσό στο Μεξικό μέχρι να σφαγιαστεί τουλάχιστον από τα τόμαχοκ των Απάτσι.

Ο μόνος που γλίτωσε τη σφαγή κατέφυγε στο Μεξικό, όπου και χάθηκαν τα ίχνη του, αν και στα επόμενα χρόνια μπόλικοι θα εμφανίζονταν με χάρτες θησαυρού στα χέρια τους αναζητώντας τον μάταια, καθώς η τραγωδία έσπευδε να τους προλάβει.

Στη δεκαετία του 1870 ένας γερμανός μετανάστης ονόματι Ιάκωβος «Ο Ολλανδός» Βαλτς θεωρούνταν ότι είχε βρει το χαμένο ορυχείο με τη βοήθεια του επιζήσαντα και είχε θάψει τόνους χρυσού κάπου στην ορεινή και δύσβατη περιοχή, αν και σύντομα ο συνεργάτης του σκοτώθηκε, είτε από Ινδιάνους είτε από τον ίδιο τον «Ολλανδό».

Όταν αυτός πέθαινε, εκμυστηρεύτηκε λέει σε καλή του γειτόνισσα το ακριβές σημείο του ανείπωτου θησαυρού, αν και μετά τον θάνατό του ούτε αυτή ούτε και κανείς άλλος μπόρεσαν να εντοπίσουν το ορυχείο από τις περιγραφές του γέροντα…

Τα κοσμήματα του στέμματος του Ιωάννη της Αγγλίας

Ο Ιωάννης ο Ακτήμων είχε στην κατοχή του το πιο εντυπωσιακό και πολυτελές σύνολο βασιλικών στολιδιών (κορώνα, σκήπτρο και τα σχετικά), που χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά στη στέψη των μοναρχών της Αγγλίας και φυλασσόταν νυχθημερόν στον Πύργο του Λονδίνου από ειδικά εκπαιδευμένη φρουρά.

Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά που η βασιλική κοσμηματοθήκη υπέστη φθορά ή κλοπή, αν και θα ήταν η τελευταία! Ήταν το 1216 όταν ο βασιλιάς Ιωάννης προσπάθησε να διασχίσει έναν κολπίσκο στην Αγγλία, δεν υπολόγισε όμως καλά την παλίρροια και έχασε τα βασιλικά μπαγκάζια, όπως και τη ζωή του.

Τα πετράδια τα πήρε η θάλασσα και τη ζωή του η δυσεντερία. Παρά το γεγονός ότι η περιοχή που χάθηκε ο βασιλικός θησαυρός παραμένει ιδιαιτέρως επικίνδυνη, οι κυνηγοί θησαυρών συνεχίζουν να την οργώνουν κάθε χρόνο ελπίζοντας να πιάσουν την καλή…

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Εκεί που οι πυξίδες «τρελαίνονται»: Η μαγνητική ανωμαλία που «κρύβεται» σε χώρα της Αφρικής

Ο εμφύλιος πόλεμος στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και η ανθρωπιστική κρίση που πλήττει τη χώρα έχει τραβήξει τα φώτα της διεθνούς κοινότητας επάνω σε αυτή τη μικρή αφρικανική χώρα, όπου τέσσερις στους πέντε ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα. 

Η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία όμως έχει τραβήξει το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας και για ένα άλλο λόγο, καθώς εκεί παρατηρείται ένα πολύ μυστηριώδες φαινόμενο.

Γεωφυσικοί, που χαρτογραφούν τα μαγνητικά πεδία της Γης, έχουν διαπιστώσει ότι υπάρχει μια ανωμαλία στην περιοχή αυτή. Δε γνωρίζουν ακριβώς τι είναι αυτό που προκαλεί αυτή τη μαγνητική ανωμαλία, όμως ορισμένοι εκτιμούν ότι θα μπορούσε να κρύβει το «κλειδί» για την κατανόηση ενός από τα πιο δραματικά γεγονότα στην ιστορία του πλανήτη μας, γράφει ο Graeme Wood στη Boston Globe.

Όταν οι γεωφυσικοί εξετάζουν τον κόσμο, δεν βλέπουν εθνικά σύνορα. Αντί αυτών, βλέπουν γεωλογικά χαρακτηριστικά, όπως ρήγματα και τεκτονικές πλάκες, ή γεωμαγνητικά φαινόμενα. Χαρτογραφούν όποιες ανωμαλίες παρατηρούν μέσω δορυφόρων, αλλά και με έρευνες εδάφους.

Στην περίπτωση της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας οι επιστήμονες παρατήρησαν κάτι πολύ παράξενο να συμβαίνει στο κέντρο της χώρας: μια τεράστια ανωμαλία γνωστή ως Bangui Magnetic Anomaly, η οποία πήρε αυτό το όνομα από την πρωτεύουσα της χώρας. Εκτείνεται σε απόσταση 600 μιλίων και είναι μία από τις μεγαλύτερες μαγνητικές ανωμαλίες της Γης.

«Στο έδαφος αυτό οι πυξίδες γυρίζουν σαν τρελές» λέει χαρακτηριστικά ο γεωφυσικός της NASA, Patrick T. Taylor.

Η μαγνητική ανωμαλία Bangui προσδιορίστηκε πριν από 60 χρόνια από γάλλους χαρτογράφους, ωστόσο εξακολουθεί να απασχολεί τους επιστήμονες.

Σύμφωνα με τον Taylor, η πιο πιθανή εξήγηση για μια τόσο μεγάλη, θετική ανωμαλία είναι ο σίδηρος. Μία θεωρία αναφέρει ότι ο «ένοχος» είναι ένα μεγάλο, πυκνό μαγνητικό υλικό, πιθανώς πλούσιο σε σίδηρο, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια του μανδύα της Γης.

Όμως η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία έχει και μια πολύ μεγάλη, αρνητική ανωμαλία βαρύτητας: τα πράγματα ζυγίζουν λιγότερο εκεί, κάτι που υποδηλώνει ότι η χώρα ίσως να «κάθεται» επάνω σε λιγότερο πυκνά υλικά.

Το 1991, οι Taylor, RW Girdler και JJ Frawley υπαινίχτηκαν μία άλλη θεωρία, η οποία είχε προταθεί για πρώτη φορά το 1976. Οι ερευνητές βρήκαν ότι η επιφάνεια της χώρας έμοιαζε με ένα τεράστιο, ρηχό κρατήρα, με ένα κυκλικό χείλος που καθοριζόταν στενά επάνω σε μια περιοχή με παράξενο μαγνητισμό και βαρύτητα.

Σύμφωνα με τον Taylor, στην περιοχή αυτή μπορεί να είχε συγκρουστεί ένα μετεωρίτης πάνω από 1 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ο οποίος εξακολουθεί να είναι ορατός στην επιφάνεια της Γης.

«Όταν σημειώνονται συγκρούσεις μετεωριτών, σχηματίζονται κρατήρες και κυκλικά χείλη. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο μεγαλύτερος μετεωρίτης που έπεσε στη Γη» πρόσθεσε ο ίδιος.

Βάσει αυτής της θεωρίας, ένας γιγαντιαίος μετεωρίτης συγκρούστηκε με τη Γη, με αποτέλεσμα να θερμανθεί η περιοχή στο σημείο της σύγκρουσης, κάνοντας το σίδηρο εκεί πιο μαγνητικό και αφήνοντας ένα μεγάλο θύλακα στη Γη, που δεν έχει εξαφανιστεί ακόμη και μετά από δισεκατομμύρια χρόνια διάβρωσης.

Βέβαια, για τον πλανητικό γεωφυσικό του πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια, Raymond Jeanloz, «η υπόθεση του μετεωρίτη είναι μεν ενδιαφέρουσα, αλλά αναπόδεικτη».

Λίγοι ειδικοί έχουν εξετάσει την ανωμαλία Bangui λεπτομερώς, και όλοι φαίνεται να συμφωνούν ότι χρειάζεται να γίνουν περαιτέρω μελέτες γύρω από αυτήν.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Το Τρίγωνο των Βερμούδων. Από τον Χριστόφορο Κολόμβο, στα επιτραπέζια παιχνίδια και τα σήριαλ των 70s

Το αποκαλούμενο «τρίγωνο των Βερμούδων» βρίσκεται διαχρονικά στην κορυφή των υποθέσεων μυστηρίου και έχει κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης για τις  εξαφανίσεις αεροσκαφών, πλοίων και τα ανεξήγητα φαινόμενα.

Επιστήμονες, ερευνητές, φυσικοί και μελετητές έχουν προσπαθήσει από παλιά να ερμηνεύσουν όσα συμβαίνουν στη περιοχή, αναπτύσσοντας διάφορες θεωρίες. Την ίδια ώρα τηλεόραση και κινηματογράφος εμπνέονταν και έκαναν ταινίες και σήριαλ. 

Η πρώτη αναφορά για εξαφάνιση στο «Τρίγωνο του Διαβόλου», όπως αλλιώς λέγεται, δημοσιεύθηκε το Σεπτέμβριο του 1940, στην εφημερίδα The Miami Herald. Το άρθρο έγραψε ο Edward Van Winkle Jones.

Τα ανεξήγητα φαινόμενα της περιοχής όμως, αποτυπώθηκαν πιο έντονα στον τύπο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο τη δεκαετία του ’70. Τον Ιανουάριο του 1975  βγήκε η πρώτη ταινία που διαπραγματεύτηκε αυτό το ζήτημα, με τίτλο: «Satan’s Triangle» και πρωταγωνιστή τον Kim Novac, σε παραγωγή της ABC. Ελικόπτερο της αμερικανικής ακτοφυλακής εισέρχεται στο Τρίγωνο των Βερμούδων για να ελέγξει μια κλήση που δέχθηκε.

Το 1976 κυκλοφόρησε το επιτραπέζιο παιχνίδι με όνομα «Bermuda Triangle Game» στο οποίο οι παίκτες έπρεπε να διεξάγουν μια επιχείρηση διάσωσης πλοίων, χωρίς φυσικά να τους ρουφήξει το ηλεκτρομαγνητικό σύννεφο, ειδικά σχεδιασμένο για την περίπτωση! 

Επίσης το Φεβρουάριο του 1977 προβλήθηκε η τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας μικρού μήκους (10 επεισοδίων) με τίτλο «The Fantastic Journey». Στην σειρά αυτή μία οικογένεια παγιδεύεται στο Τρίγωνο των Βερμούδων.

Ο πρώτος άνθρωπος που παρατήρησε περίεργη δραστηριότητα στο σημείο δεν ήταν άλλος από τον Χριστόφορο Κολόμβο. Στο ημερολόγιο του από τις 13 Σεπτέμβρη έως τις 11 Οκτωβρίου του 1492  έχουν καταγραφεί πολλά περίεργα συμβάντα με πολλές λεπτομέρειες.

Ο θρυλικός εξερευνητής αναφέρει τη σύγχυση που προκλήθηκε στις πυξίδες του πλοίου και τα τεράστια κύματα στη θάλασσα χωρίς την ύπαρξη ισχυρών ανέμων. Ακόμη ο θαλασσοπόρος κατέγραψε και ένα φως που τρεμόπαιζε και έδινε την αίσθηση ότι στον ορίζοντα υπήρχε στεριά, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπήρχε τίποτα.

Αν και έχουν περάσει 522 χρόνια από την παρατήρηση του μεγάλου εξερευνητή, το μυστήριο γύρω από το Τρίγωνο των Βερμούδων δεν έχει λυθεί…

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ο Διαλογισμός θα μπορούσε να είναι ένα είδος επιθανάτιας εμπειρίας και θα μπορούσε να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής μας

Έχουν εμφανιστεί πολλοί άνθρωποι με απίστευτες ιστορίες που ακολούθησαν σχεδόν θανατηφόρα ατυχήματα ή απειλητικές για τη ζωή καρδιακές προσβολές, εγκεφαλικά και σοβαρές ασθένειες.

Καθώς οι γιατροί και τα μηχανήματα προσπαθούν να αποκαταστήσουν το σώμα και το νου, οι άνθρωποι αυτοί αναφέρουν αξιοσημείωτες επιθανάτιες εμπειρίες.

Το μυαλό φαίνεται πως δεν είναι η πηγή, η αρχή και το τέλος της ύπαρξης. Υπάρχει ένα μεγαλύτερο σύμπαν. Ένας άλλος κόσμος ανοίγεται σε όσους έχουν μια επιθανάτια εμπειρία. Υπάρχει αχανές διάστημα. Αφηγούνται ιστορίες στις οποίες αφήνουν την καθημερινότητά τους και πηγαίνουν προς ένα μεγάλο φως. 

Όταν βρεθούν εκεί, όλη η ζωή τους παρουσιάζεται μπροστά τους για ανασκόπηση. Ταυτόχρονα τους αγκαλιάζει μια εμπειρία κοσμικής ειρήνης, βαθιάς αγάπης και άνευ όρων ανείπωτης αποδοχής. Οι επιθανάτιες εμπειρίες βρίθουν αναφορών λαμπρού φωτός, αγγέλων, του Χριστού, θείων όντων πέρα από κάθε δυνατότητα περιγραφής με γήινους όρους. 

Οι άνθρωποι αναφέρουν ότι νιώθουν σα να έχουν σώμα ενώ μόνο η συνείδησή τους είναι αυτή που περιπλανάται. Βιώνουν μια βαθιά κατανόηση που δεν μπορεί να μοιραστεί με λόγια. Όλα είναι πλήρη και ολοκληρωμένα. Υπάρχει ένα σύμπαν ενότητας και αρμονίας τουλάχιστον για όσο διαρκεί η εμπειρία αυτή.

Οι επιθανάτιες εμπειρίες φαίνεται ότι συμβαίνουν σε μια άχρονη σφαίρα και δεν υπάρχει όριο μέχρις ότου το ίδιο το άτομο κατανοεί ότι πρέπει να γυρίσει. Ξαφνικά ανοίγουν τα μάτια τους και βρίσκονται και πάλι στη συνήθη πραγματικότητα. 

Οι εμπειρίες όμως αυτές αλλάζουν τη ζωής τους, τις προτεραιότητές τους, τις σχέσεις τους, σχεδόν ότι θεωρούσαν πριν ότι ήταν αλήθεια. Σχεδόν όλο όσοι έχουν βιώσει επιθανάτιες εμπειρίες επιλέγουν μετά να ξεκινήσουν μια ζωή γεμάτη χαρά. Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες ή υποκατάστατα της χαράς για μια καλή ζωή.

Τα προαναφερθέντα στοιχεία μοιάζουν πολύ με χαρακτηριστικά της εμπειρίας του διαλογισμού. Όταν κάποιος διαλογίζεται βιώνει τη συνέχιση της συνείδησής του καθώς οι σκέψεις και τα αισθήματα αποσύρονται. 

Καθώς το μυαλό σταματά υπάρχουν πολλά περισσότερα. Καθώς βυθίζεται η συνείδηση βιώνει μια μεγάλη παρουσία, καθώς το μικρό εγώ συναντάται με ένα μεγαλύτερο ‘εγώ είμαι’ που διαχέεται στον αχανή χώρο. 

Είμαστε πολλά περισσότερα από τις σκέψεις και τα αισθήματά μας. Η συνειδητότητα εμφανίζεται να είναι χωρίς όρια, χωρίς σύνορα. Ο διαλογισμός φέρνει το άτομο πέρα από τον καθημερινό του κόσμο σε μια μη υλική σφαίρα που είναι δύσκολο να περιγραφεί ή να εξηγηθεί σε όποιον πιστεύει ισχυρά μόνο στον φυσικό κόσμο.

Καθώς η συνειδητότητα απελευθερώνεται από τη σκέψη και τις αισθήσεις, ο διαλογισμός συνεχίζει να εξερευνά τον χώρο που φαίνεται σα να μεγαλώνει πέρα από το σώμα, πέρα από το δωμάτιο που βρίσκεται ο διαλογιζόμενος, να γίνεται άπειρος, αυξανόμενος μέσα από την καρδιά. 

Σαν ένα τούνελ που κατευθύνεται από το σκοτάδι στο φως, καθώς διαλογιζόμαστε νιώθουμε τον στενό χώρο της σκέψης και της αίσθησης να διαστέλλονται. Υπάρχει ένας χώρος αυξανόμενης ειρήνης. 

Η ειρήνη αυτή βαθαίνει καθώς εισερχόμαστε στη ροή της συνειδητότητας και η ύπαρξή μας λάμπει όλο και περισσότερο. Ο νους δεν είναι πλέον η πηγή της ατομικότητάς μας και μοιάζει σαν το μυαλό να είναι ένα φίλτρο που περιορίζει την εμπειρία για κάτι μεγαλύτερο.

Η ηρεμία και η επιβράδυνση των σκέψεων και αισθημάτων που συμβαίνει κατά τον διαλογισμό βοηθάει στην ανασκόπησή τους. Φαίνεται έτσι πιο καθαρά το τι κυριαρχεί στη ζωή του διαλογιζόμενου. 

Τώρα, στον μεγάλο ουρανό της συνειδητότητας, οι σκέψεις και τα αισθήματα δεν είναι παρά απλά σύννεφα που δεν έχουν σημασία. Υπάρχει ένας ολόκληρος ουρανός, ένα σύμπαν προς εξερεύνηση. 

Ο διαλογιζόμενος νιώθει μια έλξη προς μια σφαίρα επεκτατικότητας, ευγένειας, σιωπής, όπου ο μόνος ήχος είναι αυτός της ιερότητας της ύπαρξης.

Δύο ερωτήσεις προκύπτουν. Τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που έχουν μια επιθανάτια εμπειρία και δεν βρίσκουν τη μεγάλη αγάπη αλλά πολύ πιο σκοτεινές σφαίρες; Πολλοί άνθρωποι που ασκούν τον διαλογισμό επίσης δεν βρίσκουν απεραντοσύνη αγάπης αλλά αντίθετα βυθίζονται σε νοητικά βασίλεια άγχους, κατάπτωσης και εσωτερικής πάλης. 

Και για τις δύο αυτές περιπτώσεις οι εμπειρίες αυτές είναι μικρά βήματα προς την αγάπη, το φως, τη συγχώρεση που στο τέλος θα τους ελευθερώσει. Ο διαλογισμός που δέχεται ποιότητες προερχόμενες από την καρδιά μαλακώνει τις συγκρούσεις της προσωπικότητας. Κάτι μεγαλύτερο αναδύεται στην απλή πράξη του να κάθεται κανείς ήρεμος και να νιώθει την παρουσία της καρδιάς του.

Και γιατί οι επιθανάτιες εμπειρίες μοιάζουν να είναι τόσο πολύ πιο ζωντανές και αληθινές από όσα βιώνει κανείς στον διαλογισμό; Όταν οι άνθρωποι σχεδόν πεθαίνουν το μυαλό τους σχεδόν ή εντελώς σταματάει. 

Το φίλτρο που περιορίζει τη συνειδητότητα σταματάει να λειτουργεί. Καθώς διαλογιζόμαστε το φίλτρο του εγώ περιορίζεται και εμφανίζεται η εσωτερική σιωπή της καρδιάς. Ο διαλογισμός είναι μια σταδιακή διαδικασία διάλυσης της σκέψης και του αισθήματος από την ένταση της κενότητας και της ηρεμίας.

Όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις που κάποιος έχει επιθανάτιες εμπειρίες, οι επιστήμονες θα πουν ότι οι εμπειρίες που περιγράφονται στον διαλογισμό είναι μόνο φαντασία και ονειροπόληση. Αλλά οι διαλογιζόμενοι νιώθουν τη διαφορά. Δεν βιώνουν τις εμπειρίες αυτές όπως τη φαντασία. Οι εμπειρίες είναι σαν συνειδητό ονείρεμα αλλά δεν είναι ονείρα. Στο διαλογισμό εγκαταλείπονται κάποια γνωστά κομμάτια της συνειδητότητας και παρουσιάζονται κάποια άλλα.

Ο καθένας από εμάς μπορεί να ξεφύγει από τον βαρύ και σκοτεινό κόσμο της καθημερινότητας και να λάβει μια γερή δόση φωτός εάν αποσυνδεθεί για λίγο, κάνει ένα διάλειμμα και βυθιστεί στην ηρεμία και την εσωτερική γαλήνη. 

Και όπως συμβαίνει με όσους έχουν επιθανάτιες εμπειρίες, κάποια στιγμή είναι σα να χτυπάει ένα κουδούνι και μας επαναφέρει και πάλι στην καθημερινότητά μας. Έχουμε μια ζωή να οδηγήσουμε. 

Ο διαλογισμός όμως μπορεί να μας αλλάξει, να νιώσουμε πιο συνδεδεμένοι με την ουσία της ζωής. Να βρούμε περισσότερη απλότητα, ταπεινότητα, συμπόνια και χαρά. 

Η ζωή είναι πολύτιμη. Υπάρχει η σοκολάτα που είναι υπέροχη και υπάρχει κι ένα μέρος τέλειας αγάπης. Δεν είναι μονάχα μια ιδέα, μια πεποίθηση, αλλά μια πραγματική εμπειρία.

Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: Αμαλία Τσακίρη

Πηγή: huffingtonpost.com/bruce-davis-phd/meditation-practice_b_4050897.html

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Χρονοταξιδιώτης που επέστρεψε από το 2137 και το 2749, λέει το μέλλον

Ο Al Bielek συζητάει τι θυμάται από τις 6 εβδομάδες που έζησε στο έτος 2137 και τα 2 χρόνια που πέρασε στο 2749. 

Ένα πράγμα που θέλω να τονίσω είναι ότι πολλά από τα γεγονότα που περιγράφονται ότι έχουν συμβεί, συμβαίνουν τώρα στο παρόν μας. Η προσπάθεια της Νέας Παγκόσμιας Τάξης για κυριαρχία και η καταστροφική κλιματική αλλαγή για να αναφέρουμε μερικά. 

Το Project Montauk ήταν μια σειρά από κυβερνητικά έργα των ΗΠΑ που μυστικά διεξήχθησαν στο Camp Hero ή την βάση της Πολεμικής Αεροπορίας του Montauk, στο Long Island για το σκοπό της ανάπτυξης ψυχολογικών τεχνικών πολέμου και εξωτικών ερευνών συμπεριλαμβανομένου του ταξιδιού στο χρόνο. Ο Jacques Vallée περιγράφει το Project Montauk ως τη συνέχεια της ιστορίας για το Πείραμα της Φιλαδέλφειας. 

Ο Al περιγράφει τι θυμάται αφού πήδηξε από το USS Eldridge στις 13 Αυγούστου 1943 - Ημερομηνία του πειράματος της Φιλαδέλφειας. 

Βρήκε τον εαυτό του με τον αδελφό του, Duncan Cameron, σε νοσοκομείο του μέλλοντος για 6 εβδομάδες, να αναρρώνει από τραυματισμό από ακτινοβολία.

Το ιατρικό σύστημα του μέλλοντος χρησιμοποίησε δονήσεις και θεραπείες με φως.

Οι τηλεοπτικές εκπομπές ήταν εκπαιδευτικά και ενημερωτικά προγράμματα.

Αυτό που παρατήρησε είναι ότι οι αλλαγές της γης προκάλεσαν πολλές γεωγραφικές αλλαγές που ξεκίνησαν στην αρχή του 21ου αιώνα μέχρι το 2025.

Οι ακτές και το εσωτερικό των ΗΠΑ και της Ευρώπης ήταν ριζικά διαφορετικές από ότι είναι τώρα.

Η στάθμη του νερού είχε ανέβει και η Φλόριντα μειώθηκε πολύ μέχρι το Panhandle. Η Ατλάντα, της Τζόρτζια ήταν μόνο 3 μίλια από τον ωκεανό. Ο Μισισιπής έγινε λιμνοθάλασσα εσωτερικής ναυσιπλοΐας. Οι Μεγάλες Λίμνες έγιναν μία μεγάλη λίμνη.

Η Υποδομή των ΗΠΑ είχε καταρρεύσει. Οι ΗΠΑ και ο Καναδάς δεν αναφέρονταν πλέον ως έθνη.

Μια χαλαρή μορφή τοπικού στρατιωτικού νόμου υπήρχε το 2137.

Η Κεντρική κυβέρνηση δεν υπήρχε.

Οι μαγνητικοί πόλοι της Γης άρχισαν να μετατοπίζονται, αλλά σε αυτό το χρονικό διάστημα δημιουργήθηκε μια τεχνητή κατασκευή πόλου για να αποφευχθεί η κατάρρευση και η αντιστροφή των μαγνητικών πόλων. Ως αποτέλεσμα, οι πόλοι δεν αναστράφηκαν.

Ο παγκόσμιος πληθυσμός μειώθηκε στα 300 εκατομμύρια. Ο πληθυσμός των ΗΠΑ ήταν περίπου 50 εκατομμύρια.

Ισχυρίζεται ότι μεταξύ των ετών 1954-2000 η κυβέρνησή μας συνεργάστηκε με εξωγήινους για την απόκτηση τεχνολογίας, μηχανική μοντέλου προς κατασκευή και αντιστρόφως σε όλες τις τεχνολογίες τους.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν κατά τα έτη 2003-2005. Η Νέα Παγκόσμια Τάξη καταλάμβανε τον πλανήτη, αλλά, στη συνέχεια, ένας πόλεμος αναπτύχθηκε. Σε κάποιο σημείο ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ των Ρώσων/Κινέζων εναντίον των ΗΠΑ/Ευρώπη. Ένας αριθμός πόλεων των Η.Π.Α. καταστράφηκαν. Η νέα παγκόσμια τάξη κατέρρευσε.

Η κυβέρνηση έχει την τεχνολογία για τη μείωση της ζημιάς από την ακτινοβολία και τα πυρηνικά απόβλητα μέσα σε λίγες μέρες, ακόμα και τώρα, αλλά αρνείται να το χρησιμοποιήσει για πολιτικούς λόγους. Στο μέλλον, η τεχνολογία χρησιμοποιείται για να καθαρίσει την ακτινοβολία που απέμεινε από τον 3το Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στη συνέχεια βρέθηκε, ανεξήγητα, στο έτος 2749 για σχεδόν δύο χρόνια. Μιλάει για το τι έμαθε όταν ήταν εκεί. Στη συνέχεια οδηγήθηκε πίσω στο 2137 για να πάρει τον Duncan, μετά απ' αυτό και οι δύο λήφθηκαν στο 1983.

Υπήρχαν πόλεις εδάφους και πόλεις πλωτές. Οι πλωτές πόλεις μπορούσαν να μεταφερθούν σε διάφορα μέρη της γης.

Το Συνθετικό Ευφυΐας Σύστημα Υπολογιστή ήταν ένα σύστημα υπολογιστή που έκανε τα πάντα. Δεν υπήρχε καμία κυβέρνηση. Ήταν μια τεράστια πλωτή κρυσταλλική δομή. Τους πήρε συνέντευξη τηλεπαθητικά.

Η δομή της κοινωνίας ήταν απολύτως σοσιαλιστική. Υπήρχε μέριμνα για τις βασικές ανάγκες επιβίωσης για όλους.

Συγγραφή-Μετάφραση-Επιμέλεια-Απόδοση κειμένων Αόρατα Γεγονότα

Αναφορές: www.paranormics.com

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ποιο μυστήριο κρύβεται πίσω από τον Κύκλο του Μπρόντγκαρ;

Ο Κύκλος του Μπρόντγκαρ (Ring of Brodgar) είναι ένα νεολιθικό μνημείο και κύκλος μεγαλίθων που βρίσκεται στο νησί Μέινλαντ του συμπλέγματος νησιών Όρκνεϊ της Σκωτίας. Ο κύκλος βρίσκεται σε ένα μικρό ισθμό ανάμεσα στο Λοχ Στέννες και στο Λόχ Χάρραϊ.

Το κέντρο του κύκλου δεν έχει ανασκαφεί ποτέ από τους αρχαιολόγους, ούτε έχει επιστημονικά χρονολογηθεί. Πιστεύεται όμως ότι ο πέτρινος κύκλος κατασκευάστηκε γύρω στο 2500 π.Χ., γεγονός που το καθιστά συναφές με το μνημείο του Στόουνχεντζ και πολλά άλλα αρχαία μνημεία στα Βρετανικά Νησιά και την ηπειρωτική Ευρώπη.

Ο Κύκλος του Μπρόντγκαρ ανήκει στην κατηγορία μνημείων γνωστών ως henge(s), δηλαδή κυκλικές ή οβάλ σχήματος περιοχές με διακριτά χαρακτηριστικά τους το κυκλικό ανάχωμα και την τάφρο που το περιβάλλει. Ο κύκλος έχει διάμετρο 104 μέτρα και είναι από τους μεγαλύτερους που έχουν βρεθεί στην Μεγάλη Βρετανία.

Αποτελείται από 60 πέτρες, από τις οποίες οι 27 βρίσκονται ακόμα όρθιες. Οι πέτρες είναι τοποθετημένες σε κυκλική τάφρο βάθους 3 μέτρων και πλάτους 9 μέτρων.

Παρόλο που η ακριβής χρήση του κύκλου του Μπρόντγκαρ δεν είναι γνωστή, η εγγύτητά του με τους Λίθους του Στέννες και το Ταφικό Μνημείο Maeshowe, καθώς και το ότι η περιοχή γύρω από το μνημείο είναι γεμάτη από όρθιες πέτρες και κυκλικούς χωμάτινους τύμβους πάνω από προϊστορικούς τάφους, καθιστούν την περιοχή σημαντικό θρησκευτικό και πνευματικό τόπο.

Ο Κύκλος του Μπρόντγκαρ μαζί με τα μνημεία γύρω από το Maeshowe, συμπεριλαμβανομένου και του Skara Brae, αποτελούν την Καρδιά του Νεολιθικού Όρκνεϊ και ανακηρύχθηκαν από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 1999.

Ανακαλύπτω

Μυστήρια της Γης: Η Χαμένη Ήπειρος της Kumari Kandam στον Ινδικό Ωκεανό

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με την ιστορία της Ατλαντίδας, τη θρυλική βυθισμένη πόλη, όπως περιγράφεται από τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Πλάτωνα. Μέχρι σήμερα, οι απόψεις εξακολουθούν να διίστανται ως προς το αν αυτή η ιστορία πρέπει να κατανοηθεί κυριολεκτικά ή λαμβάνεται απλώς σαν μια ιστορία ηθικής.

Ανατολικά της ηπείρου της Ινδίας υπάρχει μια παρόμοια ιστορία, αν και ίσως είναι λιγότερη γνωστή σε σχέση με εκείνη της Ατλαντίδας. Αυτή είναι η «χαμένη ήπειρος» της Lemuria, που συχνά συνδέεται με το μύθο της Kumari Kandam από τους ομιλούντες τη γλώσσα Ταμίλ.

Ο όρος Lemuria έχει τις ρίζες του στο τελευταίο μέρος του 19ου αιώνα.

Ο Άγγλος γεωλόγος Philip Sclater προβληματίστηκε από την παρουσία των απολιθωμάτων κερκοπίθηκου στη Μαδαγασκάρη και την Ινδία, αλλά όχι στην ηπειρωτική Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Έτσι, το 1864 στο άρθρο του με τίτλο «Τα Θηλαστικά της Μαδαγασκάρης», ο Sclater πρότεινε ότι η Μαδαγασκάρη και η Ινδία ήταν κάποτε μέρος μιας μεγαλύτερης ηπείρου και το όνομα αυτής της χαμένης ξηράς "Lemuria".

Η θεωρία του Sclater έγινε αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα κατά την περίοδο αυτή, όπως και η εξήγηση του τρόπου με τον οι λεμούριοι μπορεί να έχουν μεταναστεύσει από τη Μαδαγασκάρη στην Ινδία ή το αντίστροφο στην αρχαιότητα. Με την εμφάνιση των σύγχρονων αντιλήψεων των ηπείρων και των τεκτονικών πλακών, όμως, η πρόταση Sclater για την βυθισμένη ήπειρο δεν ήταν πλέον αποδεκτή. Ωστόσο, η ιδέα της χαμένης ηπείρου αρνήθηκε να πεθάνει και κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Λεμούρια ήταν μια πραγματική ήπειρος που υπήρχε στο παρελθόν.

Μια τέτοια ομάδα είναι οι εθνικιστές Ταμίλ. Ο όρος Kumari Kandam εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον 15ο αιώνα στο Kanda Puranam, την έκδοση των Ταμίλ του Skanda Puranam.

Ωστόσο, οι ιστορίες για την αρχαία γη που βυθίστηκε στον Ινδικό Ωκεανό έχουν καταγραφεί σε πολλά από τα προηγούμενα λογοτεχνικά έργα των Ταμίλ. Σύμφωνα με τις ιστορίες, υπήρξε ένα κομμάτι γης που κάποτε εξουσίαζαν οι βασιλιάδες Pandiyan και βυθίστηκε στη θάλασσα. Όταν οι αφηγήσεις για την Lemuria έφτασαν στην αποικιακή Ινδία, η χώρα διένυε μια περίοδο κατά την οποία η λαογραφία είχε αρχίσει να διαπερνά στην ιστορική γνώση ως αληθινό γεγονός. Ως αποτέλεσμα, η Λεμουρία γρήγορα εξισώθηκε με την Kumari Kandam.

Bhagavata-Purana, 10τη Skanda Πηγή

Η ιστορία της Kumari Kandam δεν θεωρείται ως απλά μια ιστορία, αλλά φαίνεται να είναι φορτωμένη με εθνικιστικά αισθήματα. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι οι βασιλιάδες Pandiyan της Kumari Kandam ήταν οι κυρίαρχοι του συνόλου της ινδικής ηπείρου και ότι ο πολιτισμός των Ταμίλ είναι ο παλαιότερος πολιτισμός στον κόσμο. 

Όταν η Kumari Kandam βυθίστηκε, οι άνθρωποι της εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο και ίδρυσαν διάφορους πολιτισμούς, ως εκ τούτου προκύπτει  ο ισχυρισμός ότι η χαμένη ήπειρος ήταν επίσης η κοιτίδα του ανθρώπινου πολιτισμού. 

Καλλιτεχνική απεικόνιση της Kumari Kandam Πηγή

Οπότε, πόση αλήθεια υπάρχει στην ιστορία της Kumari Kandam; Σύμφωνα με τους ερευνητές στο Εθνικό Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας της Ινδίας, η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλότερη κατά 100 μέτρα περίπου 14.500 χρόνια πριν και κατά 60 μέτρα περίπου 10.000 χρόνια πριν.
Ως εκ τούτου, είναι απολύτως πιθανό ότι υπήρχε κάποτε μια χερσαία γέφυρα που συνέδεε το νησί της Σρι Λάνκα με την ηπειρωτική Ινδία.

Καθώς ο ρυθμός της θέρμανσης του πλανήτη αυξήθηκε μεταξύ 12.000 και 10.000 χρόνια πριν, η αύξηση της στάθμης της θάλασσας είχε ως αποτέλεσμα περιοδικές πλημμύρες. Αυτό θα βύθισε προϊστορικούς οικισμούς που βρίσκονταν γύρω από τις χαμηλές παράκτιες περιοχές της Ινδίας και της Σρι Λάνκα. Οι ιστορίες αυτών των καταστροφικών γεγονότων μπορεί να έχουν μεταδοθεί προφορικά από τη μία γενιά στην άλλη και τελικά καταγράφηκαν ως η ιστορία της Kumari Kandam.

Ένα κομμάτι των στοιχείων που χρησιμοποιούνται για να υποστηρίξουν την ύπαρξη της Kumari Kandam είναι η γέφυρα του Αδάμ (που ονομάζεται επίσης Γέφυρα του Ράμα), μια αλυσίδα από κομμάτια ασβεστόλιθου που αποτελείται από άμμο, λάσπη και μικρά βότσαλα που βρίσκεται στα Στενά Palk εκτείνεται 18 μίλια από την ηπειρωτική χώρα της Ινδία στη Σρι Λάνκα.

Πιστεύεται ότι αυτή η λωρίδα γης ήταν κάποτε ένα φυσικός σχηματισμός, ωστόσο, άλλοι υποστηρίζουν ότι οι εικόνες που λαμβάνονται από το δορυφόρο της NASA απεικονίζουν αυτό το σχηματισμό της γης να είναι μια μεγάλη σπασμένη γέφυρα κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού.

 Η τοποθεσία της Γέφυρας του Αδάμ μεταξύ της Ινδίας και της Σρι Λάνκα

Η ύπαρξη μιας γέφυρας στη θέση αυτή υποστηρίζεται επίσης από ένα άλλο αρχαίο μύθο.
Το έπος Ραμαγιάνα αφηγείται την ιστορία της Σίτα, της συζύγου του Ράμα, που ήταν αιχμάλωτη στο νησί Λάνκα. Ο Ράμα αναθέτει ένα τεράστιο κατασκευαστικό έργο να κατασκευάσει μια γέφυρα για να μεταφέρει τον στρατό του, αποτελούμενο από Vanara (πιθηκανθρώπους) πέρα από τον ωκεανό στο νησί Λάνκα.

Όπως με τους περισσότερους λεγόμενους μύθους, φαίνεται πιθανό ότι υπάρχει τουλάχιστον κάποια αλήθεια στους αρχαίους μύθους των Ταμίλ για την Kumari Kandam, αλλά ακριβώς πόση αλήθεια, δεν έχει ακόμη καθοριστεί.

Συγγραφή-Μετάφραση-Επιμέλεια-Απόδοση κειμένων Αόρατα Γεγονότα
Αναφορές:
http://www.frontline.in/navigation/?type=static&page=archiveSearch&aid=20110422280809000&ais=08&avol=28
http://www.thehindu.com/news/national/tamil-nadu/lemuria-and-kumari-kandam/article482101.ece
http://www.tamilguardian.com/article.asp?articleid=256
http://en.wikipedia.org/wiki/Lemuria_(continent)

Ανακαλύπτω