Πέταξαν άρματα στο βυθό για να σώσουν τα ψάρια

1/15. Στην Ταϊλάνδη, άρματα ρίχτηκαν στη θάλασσα για να δημιουργήσουν ένα τεχνητό ύφαλο. Αυτά είναι 25 κουφάρια αρμάτων T69 που ήταν οι ναυαρχίδες του Ψυχρού Πολέμου, και αγοράστηκαν στη μισή τιμή από την Κίνα με σκοπό να προστατεύσουν το οικοσύστημα. 

Δεδομένου ότι η αλιεία αποτελεί σημαντική δραστηριότητα στην Ταϊλάνδη, ο κύκλος αναπαραγωγής των ψαριών απειλείται από την υπεραλίευση. Η διαδικασία πραγματοποιείται για τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που μιμείται ένα κοραλλιογενή ύφαλο, που θα φιλοξενήσει τα ψάρια.

Η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια αυτή την τακτική, βυθίζοντας μέχρι τώρα 273 βαγόνια τρένου και 198 φορτηγά. Επίσης κάθε μηχάνημα έχει καθαριστεί προσεκτικά από όλες τις επιβλαβείς ουσίες που θα μπορούσαν να διαταράξουν το βυθό της θάλασσας. 

Η πρώτη τέτοια προσπάθεια διάσωσης διεξήχθη τον Αύγουστο του 2010. Σήμερα τα αποτελέσματα αποκάλυψαν την παρουσία 400 φορές περισσότερων ψαριών ανά τετραγωνικό μέτρο απ’ ότι πριν στην ίδια τοποθεσία, με τη δημιουργία αυτών των τεχνητών υφάλων.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Αστικοποίηση και κλιματική αλλαγή

Σύμφωνα με τις περισσότερες εκτιμήσεις ο παγκόσμιος πληθυσμός αναμένεται να φτάσει τα 10 δισεκατομμύρια έως το 2050, με την πλειονότητα να κατοικεί σε πόλεις. 

Η ενσωμάτωση των επιπλέον τριών δισεκατομμυρίων ανθρώπων απαιτεί την κατασκευή του ισοδύναμου μίας πόλης που να μπορεί να φιλοξενήσει ένα εκατομμύριο άτομα κάθε πέντε ημέρες έως το 2050, σύμφωνα με την οργάνωση IGBP.

Ωστόσο πρόσφατη έρευνα από το Κέντρο Οικονομικών και Πολιτικής για την Κλιματική Αλλαγή του Πανεπιστημίου Λιντς και του London School of Economics υποστηρίζει πως τα μεγάλα αστικά κέντρα μπορούν να μειώσουν τις παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 34 τοις εκατό χωρίς κανένα επιπλέον κόστος.

Αυτή τη στιγμή οι πόλεις καταναλώνουν 78 τοις εκατό της παγκόσμιας ενέργειας και παράγουν περισσότερο από το 60 τοις εκατό του συνολικού άνθρακα. Τα αστικά κέντρα συνεισφέρουν τα μέγιστα στην κλιματική αλλαγή, όμως επίσης είναι και εξαιρετικά ευάλωτα στις αρνητικές της συνέπειες, ιδίως αυτά που βρίσκονται σε ακτές.

Σύμφωνα με την έρευνα, οι πόλεις θα μπορούσαν να μειώσουν τις εκπομπές τους μέσω καινοτομιών όπως ενεργειακά αποδοτικές ηλεκτρικές συσκευές και της χρήσης καυσίμων μεταφορών υψηλής απόδοσης. Οι εφαρμογές αυτές έχουν περίοδο απόσβεσης μόλις πέντε χρόνια, μετά την οποία οι πόλεις θα συνεχίσουν να βλέπουν τα οφέλη χωρίς επιπλέον κόστη.

Συνεπώς η μεγάλη πρόκληση, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι η εφαρμογή αυτής της σειράς μέτρων στην κατασκευή των νέων πόλεων και στις επεκτάσεις των ήδη υπαρχόντων που θα προκύψουν από τις απαιτήσεις του συνεχώς αυξανόμενου παγκόσμιου πληθυσμού.

Άλλα τέτοια μέτρα συμπεριλαμβάνουν την κατασκευή ενεργειακά αποδοτικών κτιρίων και την μετατροπή των υφιστάμενων μη αποδοτικών κατασκευών, την εφαρμογή αυστηρών κριτηρίων για τον αστικό φωτισμό και την απόδοση ηλεκτρικών συσκευών, καθώς και τον σχεδιασμό συμπαγών αστικών κοινοτήτων για τη μεγαλύτερη υποστήριξη μέσων μαζικής μεταφοράς, καταλήγει η έρευνα.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

«Εργοστάσιο» παραγωγής νερού ο φλοιός της Γης

1/15. Έναν άγνωστο έως σήμερα μηχανισμό που επιτρέπει στον πλανήτη μας να παράγει αρκετά μεγάλες ποσότητες του νερού που καλύπτουν την επιφάνειά του, ανακάλυψαν Αμερικανοί επιστήμονες από το πολιτειακό πανεπιστήμιο του Οχάιο. 

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο μηχανισμός αυτός θα μπορούσε να αναθεωρήσει την «ηλικία» του κύκλου του νερού στη Γη σε αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια, από μερικά εκατομμύρια που εκτιμάται σήμερα. Επίσης, η διαδικασία είναι ακόμη και σήμερα ενεργή, συνεχίζοντας να εμπλουτίζει τους ωκεανούς και τις θάλασσες.

Η έρευνα έρχεται να φωτίσει την προέλευση του νερού στον πλανήτη, ένα ερώτημα που απασχολεί εδώ και δεκαετίες τους επιστήμονες, με ορισμένους να υποστηρίζουν πως έχει εξωγήινη «καταγωγή», αφού προήλθε από παγωμένους μετεωρίτες που «βομβάρδισαν» τη Γη στον πέρασμα του χρόνου.

Σύμφωνα πάντως με την ανακοίνωση που έκαναν προχθές οι ερευνητές του Οχάιο σε συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής, η γεωλογική διεργασία στα έγκατα της Γης που εντόπισαν ίσως έχει παραγάγει εξ ολοκλήρου τις ποσότητες νερού στον πλανήτη, αφού λειτουργεί αδιάλειπτα εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια.

Η ανακάλυψη των ερευνητών, της αναπληρώτριας καθηγήτριας γεωφυσικής Γουέντι Πανέρο και του διδακτορικού ερευνητή Τζεφ Πίγκοτ, βασίσθηκε σε υπολογιστικές προσομοιώσεις και πειράματα στο εργαστήριο, στα οποία αναπαρήγαγαν τις συνθήκες υψηλών πιέσεων που επικρατούν στον γήινο φλοιό.

Με αυτό τον τρόπο, θέλησαν να εξετάσουν κατά πόσο θα μπορούσε να παραχθεί νερό από υπόγεια πετρώματα που περιέχουν άτομα υδρογόνου, εγκλωβισμένα σε κρυσταλλικές ατέλειες.

Με δεδομένο ότι αρκετά ορυκτά στο υπέδαφος είναι πλούσια σε οξυγόνο, τότε συγκεκριμένες χημικές αντιδράσεις θα μπορούσαν να απελευθερώσουν το υδρογόνο, το οποίο με την ένωσή του με το οξυγόνο θα σχημάτιζε νερό.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα πετρώματα με εγκλωβισμένο υδρογόνο έχουν σχετικά μικρή συγκέντρωση στον γήινο φλοιό. Καθώς ωστόσο ο φλοιός αποτελεί πάνω από το 80% του όγκου του πλανήτη, ακόμη κι έτσι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μεγάλες ποσότητες νερού.

Για να ελέγξουν την υπόθεσή τους, οι επιστήμονες πειραματίσθηκαν στο εργαστήριο με αρκετά πετρώματα που υπάρχουν στον γήινο φλοιό.

Για να μελετήσουν τη συμπεριφορά των πετρωμάτων, τα υπέβαλαν σε υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες, εξετάζοντας την ποσότητα του υδρογόνου που απελευθέρωναν.

Στη συνέχεια, αξιοποίησαν τις πειραματικές μετρήσεις για να δουν κατά πόσο οι γεωλογικές διεργασίες θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την ανάδυση αυτών των πετρωμάτων στην επιφάνεια της Γης – κάτι απαραίτητο, ώστε το νερό να καταλήξει στους ωκεανούς.

Με αυτό τον τρόπο, συμπέραναν πως το νερό θα μπορούσε να προέλθει από το ορυκτό ρινγκουδίτη, μια μορφή ολιβίνης που εντοπίζεται σε βάθος 500-800 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια.

Εκεί, οι ίδιες γεωλογικές διαδικασίες που βρίσκονται πίσω από την κίνηση των λιθοσφαιρικών πλακών θα μπορούσαν να εξηγήσουν την ανάδυση του παραγόμενου νερού στην ατμόσφαιρα. Παράλληλα, διαπίστωσαν πως ο γρανάτης, μια ομάδα πυριτικών ορυκτών που εντοπίζεται ακόμη βαθύτερα, είναι επίσης υποψήφια «πηγή» του νερού των ωκεανών.

Με βάση τις προσομοιώσεις, τα υπόγεια κοιτάσματα αντιστοιχούν αυτή τη στιγμή περίπου στο 50% του νερού που υπάρχει στην επιφάνεια του πλανήτη μας, ενώ αργά αλλά σταθερά συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να εμπλουτίζουν τους ωκεανούς. Επίσης, σε αυτή την περίπτωση ο κύκλος του νερού στον πλανήτη μας δεν περιλαμβάνει μόνο τους ωκεανούς και την ατμόσφαιρα, με συνέπεια να έχει ξεκινήσει πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Χρήση ιτιών για τον καθαρισμό μολυσμένου εδάφους

Η χρήση ιτιών και άλλων παρόμοιων δέντρων αποτελεί έναν από τους πιο οικονομικούς και αποδοτικούς τρόπους αποκατάστασης μολυσμένων εδαφών από ορυχεία, χωματερές και άλλες πηγές, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Ανατολικής Φινλανδίας, με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ερευνητές παρατήρησαν την ανάπτυξη ιτιών σε μολυσμένα εδάφη της Φινλανδίας και της Ρωσίας.

«Πρόκειται για μία φθηνή και αποδοτική λύση για τον καθαρισμό και την αποκατάσταση μολυσμένων εδαφών. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη για χωματουργικά έργα, καθώς τα επιβλαβή υλικά μπορούν να εξαχθούν από το έδαφος φυσικά, με τη βοήθεια των φυτών. Επιπλέον, η βιομάζα ξύλου που καλλιεργείται στην διεργασία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παραγωγή ενέργειας καθώς και ως πρώτη ύλη για βιοδιυλιστήρια», δήλωσε ο ερευνητής Άκι Βίλα.

Η παρακολούθηση της ικανότητας αποκατάστασης του εδάφους απαιτεί πολλά χρόνια έρευνας. Ωστόσο, με βάση τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, εκτιμάται ότι οι ιτιές μπορούν να καθαρίσουν το χώμα από ψευδάργυρο μέσα σε έξι χρόνια, από νικέλιο σε δέκα χρόνια, και από χρώμιο και χαλκό σε 15 με 50 χρόνια υπό ευνοϊκές συνθήκες, σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα.

Οι ιτιές μπορούν να αναπτυχθούν σε εδάφη με υψηλή οξύτητα (pH 3.7-4), όπως και με υψηλή μόλυνση από βαρέα μέταλλα, όπως χαλκό, ψευδάργυρο, νικέλιο, χρώμιο ή μόλυβδο.

Η «φυτοθεραπεία» εμφανίζει διαφορές μεταξύ των διαφορετικών ειδών δέντρων ιτιάς. Μετά από μία καλλιεργητική περίοδο δύο ετών, το καλύτερο ποσοστό επιβίωσης παρατηρήθηκε στο είδος Salix schwerinii. Ένα υβρίδιο του Salix schwerinii και του Salix viminalis αποδείχθηκε ο καλύτερος παραγωγός μάζας ξύλου, με 2,9 τόνους στερεάς ύλης ανά δέκα χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Απομένουν άλλα 60 χρόνια αγροτικών καλλιεργειών, προειδοποιεί ο ΟΗΕ

Το κατάλληλο έδαφος υψηλής ποιότητας για καλλιέργεια  αναμένεται να εξαντληθεί μέσα στα επόμενα 60 χρόνια, αν συνεχιστούν οι ίδιοι ρυθμοί υποβάθμισής του, προειδοποιεί αξιωματούχος των Ηνωμένων Εθνών.

Σύμφωνα με τη Μαρία-Ελένα Σεμέδο του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO), περίπου το ένα τρίτο του εδάφους του πλανήτη έχει ήδη υποβαθμιστεί, ενώ η παραγωγή τριών εκατοστών ποιοτικού εδάφους μπορεί να διαρκέσει έως και 1.000 χρόνια.

Με τον όρο υποβάθμιση του εδάφους οι ειδικοί εννοούν όλες τις ζημιές που υπόκειται χάρις στις ανθρωπογενείς δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των αγροτικών μεθόδων που κάνουν χρήση μεγάλου αριθμού χημικών, του φαινομένου του θερμοκηπίου, και της αποψίλωσης που προκαλεί διάβρωση του εδάφους.

«Το έδαφος αποτελεί τη βάση της ζωής», δήλωσε η Σεμέδο, αναπληρωτής γενική διευθύντρια φυσικών πόρων του FAO. «Περίπου το 95 τοις εκατό των τροφίμων μας προέρχεται από το έδαφος», πρόσθεσε.

Εάν δεν εφαρμοστούν νέα μέτρα, η συνολική έκταση καλλιεργήσιμης και παραγωγικής γης το 2050 θα είναι τρεις φορές μικρότερη από τα επίπεδα του 1960, σύμφωνα με εκτιμήσεις του FAO που λαμβάνουν υπ’όψιν τους τις τάσεις αύξησης του πληθυσμού και της διάβρωσης του εδάφους. Άλλα στοιχεία από περιβαλλοντικές οργανώσεις αναφέρουν πως κάθε λεπτό χάνονται εκτάσεις ισοδύναμες με τριάντα γήπεδα ποδοσφαίρου, κυρίως χάρις στην εντατική καλλιέργεια.

Εξάλλου το έδαφος παίζει σημαντικό ρόλο στην απορρόφηση άνθρακα και το φιλτράρισμα του νερού. Όσο περισσότερο έδαφος καταστρέφεται, τόσο λιγότερος άνθρακας απορροφάται, με αποτέλεσμα ο πλανήτης να γίνεται πιο θερμός και να επιδεινώνεται η κατάσταση του εδάφους, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Έτσι δημιουργήθηκε η Σαντορίνη...Ένα απίστευτο βίντεο!

Ενα συγκλονιστικό βίντεο για τη δημιουργία του νησιού της Σαντορίνης κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και δείχνει πώς «γεννήθηκε» το νησί, αλλά και πώς έφτασε να έχει τη σημερινή του μορφή.

Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, φαίνεται η δημιουργία του κυκλαδίτικου νησιού μετά από εκρήξεις αλλά και σεισμούς από 4 διαφορετικά ηφαίστεια.

Το βίντεο δημιούργησε και ανέβασε στο διαδίκτυο ο Nikos Korakakis με βάση έρευνες επιστημόνων, ιδρυμάτων και πανεπιστημίων.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Γήινα μέρη βγαλμένα κατευθείαν από το Διάστημα [εντυπωσιακές εικόνες]

Υπήρξαν άραγε εποχές που κυριαρχούσαν στη Γη οι Τιτάνες και οι δράκοι; Λέτε να επισκέφθηκαν πράγματι τον πλανήτη μας εξωγήινοι και να όργωσαν την επικράτειά του;

Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσεις τα απόκοσμα τοπία της Γης!

Σίγουρα οι επιστήμονες έχουν λογικοφανείς εξηγήσεις για τις παραξενιές της οικουμένης, αν και οι θρύλοι είναι αυτοί που επιστρατεύονται συνήθως για να εξηγήσουν τοπία με απόλυτη συμμετρία, εξώκοσμα χρώματα και φυσικές κατασκευές που μοιάζουν να έχουν προέλθει από ανθρώπινο (ή εξωγήινο) χέρι. 

Καλυπτόμενα λοιπόν με το πέπλο του μυστηρίου και μοιάζοντας να έχουν ξεπηδήσει από ταινία επιστημονικής φαντασίας, ας κάνουμε μια γυροβολιά στην υφήλιο για να δούμε φυσικές παραστάσεις που υπερβαίνουν τις συνήθεις νόρμες του ωραίου.

Και ναι, η φαντασία της Φύσης ξεπερνά τη δική μας…

Το ηφαίστειο Pu’u O’o (Χαβάη)

Το πιο ενεργό ηφαίστειο των τελευταίων 5 αιώνων, το Pu’u O’o ξερνά αδιάλειπτα λάβα, φωτιές και καπνούς από το 1983 χαρίζοντας ένα μοναδικό στον κόσμο θέαμα. Και δεν έχει βέβαια σκοπό να καταλαγιάσει στο κοντινό μέλλον…

Οι Σοκολατένιοι Λόφοι (Φιλιππίνες)

Όπως υποδηλώνει και το όνομά τους για τη σύσταση και το χρώμα τους, οι ακριβώς 1.268 Σοκολατένιοι Λόφοι παραμένουν ένα από τα πλέον σπάνια και παράξενα γεωλογικά φαινόμενα της Γης, με τους επιστήμονες και τη λαϊκή θυμοσοφία να ερίζουν ακόμα για το τι να συνέβη άραγε πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια και να γέννησε το λαχταριστό αυτό τοπίο… 

Το βουνό Tianzi (Κίνα)

Απίστευτα ψηλοί και λιγνοί, είναι γεωλογικό θαύμα πώς δεν έχουν ακόμα καταρρεύσει οι 3.000 περίπου βράχοι στα 380 εκατομμύρια χρόνια της ζωής τους. Πώς να μην ονομαστεί το βουνό «Γιος του Ουρανού» και πώς να μη λειτουργήσει ως φόντο για τον πλανήτη Πανδώρα στην ταινία επιστημονικής φαντασίας «Avatar»; Στον ουρανό το γύρευε, στη Γη το βρήκε ο Τζέιμς Κάμερον το ντεκόρ για το φιλμ του…

Το πέτρινο δάσος Naigu (Κίνα)

Καλύπτοντας μια έκταση μερικών εκατοντάδων χιλιάδων χιλιομέτρων(!), το «Μαύρο Πέτρινο Δάσος», όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, είναι το διαμάντι της περιοχής. Ο ασβεστόλιθος διαβρώθηκε κάπου 270 εκατομμύρια χρόνια πριν σχηματίζοντας ένα από τα πλέον απόκοσμα τοπία της Γης…

Οι Κόκκινοι Αμμόλοφοι (Ιορδανία)

Δεν υπάρχει αμφιβολία γιατί οι γηγενείς την αποκαλούν «Κοιλάδα του Φεγγαριού» ούτε γιατί επιλέχθηκε η τριανταφυλλί έρημος της Νότιας Ιορδανίας ως φυσικό σκηνικό για τον «Λόρενς της Αραβίας»! Μνημείο της UNESCO και σπίτι των Βεδουίνων, η μείξη κόκκινης άμμου και μαύρου βασάλτη παραμένει μοναδική στη Γη…

Ο Λαιμός του Γερακιού (Τασμανία)

Στα νότια της χώρας, υπάρχει ένας στενός ισθμός που ενώνει τη χερσόνησο της Τασμανίας με την ενδοχώρα. Άλλο ένα τρανό παράδειγμα γεωλογικής σπανιότητας, η κίνηση των τεκτονικών πλατών και η διάβρωση του εδάφους δημιούργησαν εκατοντάδες τέλεια τετράγωνα, που μοιάζουν φυσικά με ανθρώπινη παρέμβαση, δεν είναι όμως…

Λίμνη Hillier (Αυστραλία)

Δεν πρόκειται για γιγαντιαία τσιχλόφουσκα ούτε και για μιλκσέικ φράουλα, λίμνη είναι και μάλιστα φυσική! Κι ενώ δεν είναι η μόνη ροζ λίμνη του κόσμου, καθώς το φαινόμενο εξηγείται επιστημονικά, παραμένει η μόνη που δεν έχει ερμηνευτεί ικανοποιητικά η καταγωγή της ροζ εμφάνισής της! Δεν πρόκειται μάλιστα για παιχνίδι του φωτός, καθώς το νερό συνεχίζει να διατηρεί το ζωηρό του χρώμα ακόμα και όταν το απομακρύνεις από τη λίμνη…

Η Λευκή Έρημος (Σαχάρα)

Εκατομμύρια χρόνια πριν, οι αμμόλοφοι της Σαχάρα ξεπλένονταν στα νερά του ωκεανού αφήνοντας τεράστια αποθέματα στον πυθμένα της θάλασσας. Κι όταν τα νερά υποχώρησαν, ο αέρας έκανε το θαύμα του σμιλεύοντας το ίζημα σε ασυνήθιστους σχηματισμούς! Η Λευκή Έρημος, τμήμα της Αιγυπτιακής Ερήμου, μεταμορφώνεται μάλιστα ακόμα, ενώ εδώ φέρεται να χάθηκε μυστηριωδώς ο στρατός του πέρση βασιλιά Καμβύση μετά την κυρίευση της Αιγύπτου τον 6ο αιώνα π.Χ.

Η Deadvlei (Ναμίμπια)

Δεν πρόκειται ούτε για σουρεαλιστικό πίνακα ζωγραφικής ούτε φυσικά για δέντρα που φύτρωσαν μυστηριωδώς στον Άρη. Πρόκειται απλώς για το εκπληκτικό άγγιγμα της Φύσης, έτσι όπως στέκεται αγέρωχη μπροστά από τους ψηλότερους αμμόλοφους του πλανήτη. Οι 900 ετών ακακίες είναι μάλιστα χωρίς ζωή, ενθύμιο του νερού που υπήρχε κάποτε εδώ, και έχουν πλέον πετροποιηθεί…

Το Μάτι της Σαχάρα

Οι κρατήρες της Σελήνης μόλις ήρθαν λίγο πιο κοντά! Καταμεσής της Ερήμου της Σαχάρα, εκεί στη Μαυριτανία, υπάρχει το «Μάτι της Αφρικής», ένα από τα μεγαλύτερα γεωλογικά μυστήρια του πλανήτη, το οποίο έπρεπε ο άνθρωπος να βγει από τη γήινη ατμόσφαιρα για να παρατηρήσει. Κι ενώ αρχικά έκαναν λόγο για μετεωρίτη ή ηφαιστειακή δραστηριότητα, οι νεότερες μελέτες παραδέχονται την άγνοιά μας για το τι πράγματι σμίλεψε το απόκοσμο αυτό τοπίο…

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Καιρικά φαινόμενα όπως δεν τα έχετε ξαναδεί (Video)

Ένα υπέροχο timelapse βίντεο γυρίστηκε τον Σεπτέμβριο του 2014 από τον Nicolaus Wegner στο Ουαϊόμινγκ, στη Μοντάνα, στη Νότια Ντακότα, στη Νεμπράσκα και στο Κολοράντο με τον τίτλο “Stormscapes 2” και παρουσιάζει διάφορα έντονα καιρικά φαινόμενα σε όλο τους το μεγαλείο.

Ο Wegner κατέλαβε επιδέξια κεραυνούς, σχηματισμούς ουράνιων τόξων, ανεμοστρόβιλους, καταιγίδες και αστραπές με έναν τρόπο που ποτέ δεν έχετε δει πριν.

Αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσετε αυτό το βίντεο σε πλήρη οθόνη.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ο αέρας που αναπνέουμε δημιουργήθηκε από ηφαίστεια

Νέα μελέτη συνδέει την προέλευση της παρουσίας αζώτου στην ατμόσφαιρα της Γης με τις τεκτονικές δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία βουνών και ηφαιστείων στον πλανήτη μας. Το γεγονός αυτό εξηγεί σε ένα βαθμό γιατί η ατμόσφαιρα της Γης είναι σημαντικά πιο πλούσια σε άζωτο, σε σχέση με τους κοντινότερους πλανήτες όπως η Αφροδίτη και ο Άρης.

Η επιστημονική ομάδα του Ινστιτούτου Κάρνεγκι στην Ουάσιγκτον μελέτησε την τεκτονική χημική σύνθεση και ανακάλυψε πως το άζωτο ξεκίνησε να συσσωρεύεται στην ατμόσφαιρα της Γης πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια.

Η σύνθεση του αέρα που αναπνέουμε είναι εν μέρει αποτέλεσμα φωτοσυνθέσεων που λαμβάνουν χώρα εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Η δραστηριότητα των φυτών άλλαξε έτσι την ατμόσφαιρα, εισάγοντας οξυγόνο αντί για άνθρακα που αρχικά ήταν το κύριο συστατικό. Όμως το οξυγόνο αποτελεί μόνο το 20 τοις εκατό του αέρα, ενώ το άζωτο, του οποίου η προέλευση δεν είχε αποσαφηνιστεί πλήρως, αποτελεί το 78 τοις εκατό.

Για να ερευνήσουν το μυστήριο οι καθηγητές Σάμι Μιχαήλ και Ντιμίτρι Σβεργιένσκι μελέτησαν πώς το άζωτο ταξιδεύει μέσα στο φλοιό της Γης προτού απελευθερωθεί από τα ηφαίστεια, μαζί με μεγάλες ποσότητες θείου, ατμών, και διοξειδίου του άνθρακα.

Αυτό συμβαίνει επειδή τα ενεργά ηφαίστεια δεν απελευθερώνουν μόνο λάβα και ηφαιστειακά πετρώματα, αλλά και τεράστιες ποσότητες αερίων από τα έγκατα της Γης, ειδικά όταν βρίσκονται δίπλα στα όρια ενεργών τεκτονικών πλακών.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες το άζωτο στο φλοιό της Γης τείνει να σχηματίζει ιόντα αμμωνίας τα οποία συχνά ενσωματώνονται σε πυριτικά ορυκτά, που βρίσκονται σε αφθονία στο φλοιό. Τα ορυκτά αυτά αντιδρούν με οξυγόνο και στη συνέχεια τα μόρια αμμωνίας διασπώνται σε νερό και άζωτο, το οποίο τελικά απελευθερώνεται στην επιφάνεια μέσω των ηφαιστείων.

Ο Μιχαήλ πιστεύει ότι αυτό το φαινόμενο εξηγεί τις διαφορές με τον Άρη και την Αφροδίτη και την ελάχιστη παρουσία αζώτου στους πλανήτες αυτούς.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Διπλασιάζεται ο κίνδυνος για άγριους χειμώνες από την αύξηση της θερμότητας στη Γη

Διπλάσιος είναι πλέον ο κίνδυνος για πιο άγριους χειμώνες στην Ευρώπη και την Ασία λόγω της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας της Γης σύμφωνα με τα στοιχεία τελευταίας έρευνας που δημοσίευσε ο Guardian.

Το νέο στοιχείο είναι ότι η αλλαγή του κλίματος εκτός από το λιώσιμο των Αρκτικών πάγων δημιουργεί και νέους «δρόμους» για τους ανέμους που σπρώχνουν τον παγωμένο αέρα και το χιόνι νοτιότερα.

Την τελευταία δεκαετία οι βαρείς χειμώνες είχαν σχετιστεί με τα χρόνια στα οποία το λιώσιμο των πάγων ήταν στην αποκορύφωσή του.

«Η αιτία των συχνότερων άγριων χειμώνων στην Ευρασία είναι η παγκόσμια υπερθέρμανση» δήλωσε ο καθηγητής Μασάτο Μορι από το πανεπιστήμιο του Τόκιο. 

Η αλλαγή του κλίματος ζεσταίνει την Αρκτική με ρυθμούς ταχύτερους από ότι στα χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη και η ανακάλυψη αυτή έγκειται στο γεγονός ότι ο κίνδυνος που έχει διπλασιαστεί δείχνει ότι η απειλή αυτή δεν αφορά το μέλλον, αλλά το παρών.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Εντυπωσιακό βίντεο: Βουνά από πάγο αναδύονται και χάνονται στην Γροιλανδία μεσα σε λίγα λεπτά

Δείτε στο παρακάτω βίντεο τι κατέγραψαν αυτοί οι άνθρωποι σε μια απομακρυσμένη περιοχή στην Γροιλανδία.

Περιμένετε μέχρι το 4ο λεπτό και δείτε:

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Γιατί εκρήγνυνται τόσο πολλά ηφαίστεια; - Διαβάστε την απάντηση

10/2014. Το τελευταίο διάστημα έχουμε δει να εκρήγνυνται ηφαίστεια στην Ισλανδία, τη Χαβάη, την Ινδονησία, το Μεξικό, τις Φιλιππίνες και την Παπούα Νέα Γουινέα. Και το ερώτημα είναι γιατό εκρήγνυνταί τόσα πολλά ηφαίστεια τελευταία;

Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, απειλήθηκαν κατοικημένες περιοχές και έγιναν αναγκαστικές εκκενώσεις περιοχών, ενώ αυτές οι… «απανωτές» εκρήξεις έγειραν και ένα ερώτημα: Υπάρχει άραγε μια «εποχή» ηφαιστειακών εκρήξεων; Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, αυτό μπορεί να αποτελεί μια πιθανότητα.

Κι ενώ τα ηφαίστεια δεν έχουν «εποχές» -όπως τις γνωρίζουμε ως «κλιματολογικές» διαιρέσεις ενός έτους- οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να διακρίνουν ενδιαφέροντα μοτίβα στη δραστηριότητά τους, γράφει ο διδακτορικός ερευνητής ηφαιστειολογίας, Robin Wylie, από το πανεπιστήμιο University College του Λονδίνου στην ιστοσελίδα theconversation.com.

Εκρήξεις που προκαλούνται από τις μικρότερες ημέρες

Οι τέσσερις εποχές προκαλούνται από την περιστροφή της Γης στον κεκλιμένο άξονά της. Ωστόσο, ο πλανήτης μας υφίσταται και μια άλλη, λιγότερο γνωστή αλλαγή, η οποία τον επηρεάζει με πιο επιδέξιο τρόπο. Ίσως ακόμη και… «ηφαιστειακά».

Εξαιτίας παραγόντων, όπως η βαρυτική έλξη του Ήλιου και της Σελήνης, η ταχύτητα με την οποία περιστρέφεται η Γη αλλάζει διαρκώς. Κατά συνέπεια, η διάρκεια της ημέρας ποικίλει από χρόνο σε χρόνο.

Η διαφορά, βέβαια, είναι της τάξης των χιλιοστών του δευτερολέπτου, ωστόσο, σύμφωνα με μια νέα έρευνα, αυτή η φαινομενικά μικρή διαταραχή θα μπορούσε να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στον πλανήτη μας- ή ακριβέστερα, μέσα σε αυτόν.

Το Φεβρουάριο του 2014, μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Terra Nova έδειξε, ότι από τις αρχές του 19ου αιώνα, οι αλλαγές στο ρυθμό περιστροφής της Γης έτειναν να ακολουθούνται από αυξήσεις στην παγκόσμια ηφαιστειακή δραστηριότητα.

Η συγκεκριμένη μελέτη βρήκε, ότι μεταξύ του 1830 και 2013 -η μεγαλύτερη περίοδος για την οποία υπήρχαν αξιόπιστα αρχεία- οι σχετικά μεγάλες μεταβολές στην ταχύτητα περιστροφής της Γης ακολουθήθηκαν από αύξηση του αριθμού των μεγάλων ηφαιστειακών εκρήξεων.

Και, πέρα από απλή συσχέτιση, οι συγγραφείς της μελέτης πιστεύουν ότι οι αλλαγές στο ρυθμό περιστροφής της Γης, μπορεί να ενεργοποίησαν αυτές τις μεγάλες εκρήξεις.

Η τεράστια ποσότητα ενέργειας που μεταφέρεται στην υποεπιφάνεια, όταν προκαλούνται αυτές οι αλλαγές, είναι πιθανό να διαταράσσει το πεδίο «αντοχής». Και δεδομένου ότι το μάγμα –το οποίο τροφοδοτεί τις ηφαιστειακές εκρήξεις- βρίσκεται στο φλοιό της Γης, οι όποιες αλλαγές μπορεί να καθιστούν ευκολότερη τη ροή του μάγματος προς την επιφάνεια της Γης και κατά συνέπεια, να οδηγούν στην αύξηση του ποσοστού των ηφαιστειακών εκρήξεων.

Η έρευνα «Terra Nova» γύρω από το πώς οι μικρές αλλαγές στην περιστροφή της Γης θα μπορούσαν να επηρεάζουν τις ηφαιστειακές κινήσεις βαθιά στο εσωτερικό της είναι μεν ενδιαφέρουσα, ωστόσο όχι αδιαμφισβήτητη.

Άλλωστε, όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, υπάρχει ένα ακόμη φυσικό φαινόμενο, το οποίο έχει πολύ μια πολύ ισχυρότερη αξίωση στο να επηρεάζει την ηφαιστειακή δραστηριότητα: η κλιματική αλλαγή.

Εκρήξεις που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή

Τις τελευταίες δεκαετίες, έχει γίνει φανερό ότι οι συνέπειες της απώλειας των πάγων θα μπορούσαν να μην καταλήξουν σε άνοδο της στάθμης της θάλασσας.

Όπως έχουν δείξει στοιχεία στο παρελθόν, σε περιόδους σοβαρής απώλειας παγετώνων ακολούθησε μια σημαντική άνοδος της ηφαιστειακής δραστηριότητας.

Πριν από περίπου 19.000 χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής ήταν καλυμμένο με πάγο. Στη συνέχεια, το κλίμα «ζέστανε» και οι παγετώνες άρχισαν να υποχωρούν.

Η επίδραση αυτή στον πλανήτη αποδείχθηκε ιδιαίτερα επωφελής για το ανθρώπινο είδος.

Όμως, από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, μια σειρά μελετών έχει δείξει ότι, καθώς εξαφανίζονταν οι πάγοι, οι ηφαιστειακές εκρήξεις άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνές.

Μια έρευνα του 2009, για παράδειγμα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πριν από 12.000-7.000 χρόνια, το παγκόσμιο επίπεδο ηφαιστειακής δραστηριότητας ανέβηκε κατά περίπου έξι φορές.

Την ίδια περίπου περίοδο, ο ρυθμός ηφαιστειακής δραστηριότητας στην Ισλανδία αυξήθηκε τουλάχιστον 30 φορές σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα.

Η σχέση ανάμεσα στην κλιματική αλλαγή και την ηφαιστειακή δραστηριότητα εξακολουθεί να είναι ελάχιστα κατανοητή.

Πολλά ηφαίστεια δε φαίνεται να επηρεάζονται από αυτή. Ούτε αποτελεί ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο, παρότι είμαστε αντιμέτωποι με ένα μέλλον «χωρίς πάγους».

Μπορεί να χρειαστεί να περάσουν χιλιάδες χρόνια μέχρι να αυξηθεί η ηφαιστειακή δραστηριότητα, εξαιτίας της τήξης των πάγων.

Κι όμως, παρότι μπορεί ακόμη να μην αποτελεί έναν άμεσο κίνδυνο –καταλήγει ο αρθρογράφος- αυτή η περίεργη επίδραση λειτουργεί ως μια υπενθύμιση ότι ο πλανήτης μας μπορεί να ανταποκριθεί στην αλλαγή με απρόβλεπτους τρόπους.

Σε αντίθεση με την… «κτηνώδη» φήμη τους, τα ηφαίστεια βοηθούν τους επιστήμονες να καταλάβουν πόσο ευαίσθητος μας μπορεί να είναι ο πλανήτης μας.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Απίστευτο βίντεο τράβηξε drone μέσα από ηφαίστειο που εκρήγνυται στην Ισλανδία!

Ο Eric Cheng είναι σκηνοθέτης και φτιάχνει ταινίες μικρού μήκους και βίντεο για την εταιρεία DJI.

Μαζί με τον φωτογράφο Ragnar Th. Sigurdsson επισκέφθηκαν το ηφαίστειο Bardarbunga.

Ο "ντόπιος" Sigurdsson πήρε τις σχετικές άδειες από τις αρχές και οι δυο τους κατάφεραν να φτάσουν πολύ κοντά στη λάβα έτσι ώστε να στείλουν το τηλεκατευθυνόμενο drone τους από πάνω της.

Η έκρηξη του Bardarbunga ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2014. Η αποστολή των δύο ανδρών πραγματοποιήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου και βρέθηκαν στην περιοχή αφού οδήγησαν περίπου 15 ώρες από το Reykjavik.

Η πτήση του ελικοπτέρου drone ξεκίνησε μόλις 2 χιλιόμετρα μακριά από τη λάβα. Ο Cheng το καθοδήγησε με ένα ασύρματο σύστημα που του επέτρεπε να καταγράφει τις εικόνες σε σκληρό δίσκο έτσι ώστε ακόμα κι αν καιγόταν το ρομποτάκι να μπορούσε να έχει αποθηκευμένα τα πλάνα του σε ψηφιακό αρχείο υψηλής ευκρίνειας.

Το drone επέστρεψε με λιωμένο το μπροστινό τμήμα της κάμερας αλλά η κάρτα μνήμης του ήταν εντελώς άθικτη.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Τα πλαστικά πνίγουν την Ελλάδα

Τον «κώδωνα» του κινδύνου κρούει το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», καθώς διαπιστώνει την υπερσυσσώρευση απορριμμάτων και κυρίως πλαστικών στις ελληνικές θάλασσες και τελικά στην τροφική αλυσίδα.

Όπως  αναφέρει το «Αρχιπέλαγος» με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου και τη λήξη της τουριστικής περιόδου, χιλιάδες τόνοι πλαστικών και άλλων απορριμμάτων που συσσωρεύτηκαν στις άκρες των δρόμων σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια ξεκινούν το καταστροφικό τους ταξίδι χωρίς... επιστροφή για τις ελληνικές θάλασσες.

Ευθύνες σε πολίτες - Τοπική Αυτοδιοίκηση

Η οργάνωση επιρρίπτει ευθύνες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση καθώς όπως τονίζει για μήνες δεν υπήρξε η στοιχειώδης κινητοποίηση ώστε να καθαριστούν τα σκουπίδια, με αποτέλεσμα πολλές περιοχές της χώρας να έχουν μετατραπεί σε έναν ατελείωτο σκουπιδότοπο».

Ωστόσο ευθύνες επιρρίπτει και στην πλειονότητα των Ελλήνων οι οποίο όπως λέει φαίνεται να έχουν συνηθίσει την παρουσία των απορριμμάτων σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας.

Σύμφωνα με το «Αρχιπέλαγος» ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει πως το πλέον επικίνδυνο υλικό για το περιβάλλον είναι το πλαστικό.

Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας  προσθέτει, ότι τα προσωρινά μέτρα του καθαρισμού των παραλιών λίγο πριν από το καλοκαίρι δεν επαρκούν, καθώς η αυξημένη τουριστική κίνηση οδηγεί σε νέα συσσώρευση σκουπιδιών.

Ο σκουπιδότοπος αυτός, συνεχίζει, μεταφέρεται με τις πρώτες βροχές στο θαλάσσιο οικοσύστημα, καθώς τα ορμητικά νερά παρασύρουν τα απορρίμματα στη θάλασσα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένουν τα πλαστικά, τα οποία διασπώνται και οι ίνες τους καταλήγουν στο πιάτο μας.

Κίνδυνος οι πλαστικές σακούλες

Για παράδειγμα, αναφέρει κάποιους κοινούς τύπους πλαστικού (όπως η σακούλα ή το μπουκάλι νερού) οι οποίο όταν απορριφθούν στο περιβάλλον, με την επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας, του αλατιού και του κυματισμού, σε διάστημα λίγων μόνο μηνών, διασπώνται σε μικρά κομμάτια και έπειτα καταλήγουν σε μικροσκοπικές ίνες.

Ταυτόχρονα, αναφέρει ένα από τα πιο επικίνδυνα προϊόντα πλαστικού που χρησιμοποιείται ευρέως τα τελευταία χρόνια είναι οι λεγόμενες «βιοδιασπώμενες» σακούλες», όπως αυθαίρετα χαρακτηρίζονται.

«Η ευρεία χρήση τους αποτελεί σκάνδαλο, καθώς το υλικό τους όχι μόνο δεν βιοδιασπάται και δεν ανακυκλώνεται, αλλά μέσω της προσθήκης χημικού καταλύτη στο υλικό, διασπάται πολύ πιο γρήγορα σε μικρά κομμάτια και έπειτα σε μικροσκοπικά σωματίδια, τα οποία τελικά εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα σε μικρότερο χρονικό διάστημα» τονίζει η οργάνωση.

Υπογραμμίζεται δε πως οι συνέπειες αυτής της σύγχρονης μορφής ρύπανσης είναι ιδιαίτερα καταστροφικές τόσο για τα φυσικά οικοσυστήματα της χώρας μας και τα προστατευόμενα είδη που ζουν σε αυτά όσο και για τον άνθρωπο.

Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας, Αρχιπέλαγος, από το 2009, πραγματοποιούν μακροχρόνια και ενδελεχή έρευνα σε όλη την ελληνική επικράτεια για τη διασπορά μικροπλαστικών, μελετώντας την περιεκτικότητά τους σε παράκτια ιζήματα, ψάρια, ασπόνδυλα, επιφανειακά νερά κ.α.

Παράλληλα, ερευνώνται οι πραγματικοί χρόνοι διάσπασης διαφόρων τύπων πλαστικού σε πραγματικές συνθήκες οικοσυστημάτων, δηλ. σε παράκτια νερά, ποταμούς καθώς και σε πλήρη έκθεση στον ήλιο, σε ακτές.

Το πλαστικό στο πιάτο μας

Δυστυχώς, όπως αναφέρει το «Αρχιπέλαγος» σε πολλές ακατοίκητες περιοχές του Αιγαίου καταγράφτηκαν συγκεντρώσεις μικροπλαστικών αντίστοιχες με αυτές ακτών της Αττικής, ενώ ένα ακόμη ανησυχητικό στοιχείο είναι πως όλοι οι οργανισμοί, μεταξύ των οποίων και τα ψάρια, που ελέγχονται, περιέχουν στο στομάχι τους μικροσκοπικές ίνες πλαστικού, άλλοι σε μικρότερη και άλλοι σε μεγαλύτερη ποσότητα.

«Αυτό, ωστόσο, δεν πρέπει να μας αποτρέπει από την κατανάλωση ψαριών, δεδομένου ότι παραμένει μία από τις πλέον πολύτιμες και θρεπτικές τροφές για τον άνθρωπο, (ενώ συνήθως το στομάχι όπου περιέχονται οι ίνες πλαστικού δεν καταναλώνεται)» σημειώνει το «Αρχιπέλαγος» και καταλήγει πως ο περιορισμός χρήσης του πλαστικού και η ενίσχυση του μέτρου της ανακύκλωσης είναι οι μόνες λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω